بررسی ارتباط میزان توانمندی با دانش مرتبط به بیماری و شاخص های کنترل متابولیک در بیماران دیابتی نوع ۲

مقدمه: با توجه به شرایط مزمن بیماری دیابت و تأثیر گسترده آن بر جنبه های مختلف زندگی، تغییر رویکرد سنتی به توانمندسازی در آموزش و مراقبت بیماران دیابتی می تواند با ایجاد بستر مناسب زمینه ساز بهبود خودمراقبتی و وضعیت بالینی در بیماران دیابتی باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان توانمندی با دانش مرتبط با بیماری و شاخص های کنترل متابولیک در بیماران دیابتی نوع 2 صورت پذیرفت. روش: این مطالعه توصیفی- مقطعی برروی 156 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه سنجش دانش، پرسشنامه سنجش توانمندی (des-28) و چک لیست ثبت آزمایشات (هموگلوبین a1c، قندخون ناشتا و غیرناشتا، کلسترول، تری گلیسرید و لیپوپروتئین با چگالی بالا و چگالی پایین) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و کای مجذور استفاده شد. یافته ها: میانگین سن بیماران مورد مطالعه 18/6±11/48 و اکثر آن ها زن 8/62% بودند. بین میانگین نمره توانمندی و نمره دانش بیماران ارتباط معنادار مثبت وجود داشت (01/0=p). همچنین ارتباط آماری معنادار بین شاخص های هموگلوبین a1c، قندخون ناشتا و غیرناشتا، کلسترول، تری گلیسرید و hdl با توانمندی وجود داشت ولی با ldl ارتباط معنادار نبود و بیماران با توانمندی بالاتر از مقادیر مطلوب تر این شاخص ها برخوردار بودند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش مبنی بر همراهی ارتقاء سطح دانش با افزایش توانمندی و بهبود شاخص های بالینی در بیماران دیابتی، به نظر می رسد از طریق آموزش های مستمر و افزایش سطح دانش و توانمندی بیماران، می توان به پیآمدهای مطلوب تری از زندگی در این بیماران دست یافت.